بت تازی

هم بجو آداب هم ترتیب ، بس باشد عمو!
هر چه می خواهد دل تنگت ، نگو!

موقع اعصاب ناراحت چرا شاعر شوم؟!
دل پریشانی این نفس هراسان را مجو

توبه کردم از گناهان نهانی و عیان
معصیت هایم نبین ، کردار زشتم را نگو

بعد از این مهری زنم بر این دهانم تا شود
نادم و اهل و پشیمان از ضمیر تندخو

گر زمانی نقض شد این عهد و پیمان گران
هر چه می خواهد دل تنگت بگو!

پ.ن.:

"غم این دل مگر یکی و دو تاست؟"